- interrumpir
- interrumpir
Se conjuga como: partirInfinitivo:
Gerundio:
Participio:interrumpir
interrumpiendo
interrumpidoIndicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo
tú
él, ella, Ud.
nosotros
vosotros
ellos, ellas, Uds.interrumpo
interrumpes
interrumpe
interrumpimos
interrumpís
interrumpeninterrumpía
interrumpías
interrumpía
interrumpíamos
interrumpíais
interrumpíaninterrumpí
interrumpiste
interrumpió
interrumpimos
interrumpisteis
interrumpieroninterrumpiré
interrumpirás
interrumpirá
interrumpiremos
interrumpiréis
interrumpiráninterrumpiría
interrumpirías
interrumpiría
interrumpiríamos
interrumpiríais
interrumpiríanTiempos compuestos comunes pretérito perfecto pluscuamperfecto futuro perfecto condicional perfecto yo
tú
él, ella, Ud.
nosotros
vosotros
ellos, ellas, Uds.he interrumpido
has interrumpido
ha interrumpido
hemos interrumpido
habéis interrumpido
han interrumpidohabía interrumpido
habías interrumpido
había interrumpido
habíamos interrumpido
habíais interrumpido
habían interrumpidohabré interrumpido
habrás interrumpido
habrá interrumpido
habremos interrumpido
habréis interrumpido
habrán interrumpidohabría interrumpido
habrías interrumpido
habría interrumpido
habríamos interrumpido
habríais interrumpido
habrían interrumpidoSubjuntivo presente imperfecto futuro yo
tú
él, ella, Ud.
nosotros
vosotros
ellos, ellas, Uds.interrumpa
interrumpas
interrumpa
interrumpamos
interrumpáis
interrumpaninterrumpiera o interrumpiese
interrumpieras o interrumpieses
interrumpiera o interrumpiese
interrumpiéramos o interrumpiésemos
interrumpierais o interrumpieseis
interrumpieran o interrumpieseninterrumpiere
interrumpieres
interrumpiere
interrumpiéremos
interrumpiereis
interrumpierenImperativo presente (yo)
(tú)
(usted)
(nosotros)
(vosotros)
(ustedes)-
interrumpe
interrumpa
interrumpamos
interrumpid
interrumpan
Wordreference Spanish Conjugations Dictionary. 2013.